ایرانیان محکوم به اعدام به انفرادی رفتند

 
 
برایم یک «رادیو» با «هدفون» بفرستید، سکوت سلول انفرادی «کرکننده» است. این خواسته «شهرزاد» در آخرین تماس با خانواده‌اش، از زندان مالزی است. «شهرزاد» در دادگاه مالزی به اعدام محکوم شده است. اکنون سه‌سال‌ونیم از روزی که به زندان افتاده، می‌گذرد و حالا در سلول انفرادی منتظر است تا ببیند چه کسی به در سلولش می‌کوبد؛ زندانبان برای اجرای حکم اعدام است یا نماینده سفارت برای سرکشی.

شهرزاد یکی از 76زندانی ایرانی است که در مالزی به اعدام محکوم شده‌اند. جرم همه آنها قاچاق موادمخدر است، اغلب «شیشه»، آن‌هم در کشوری که به داشتن قوانین سختگیرانه‌ای در مورد موادمخدر معروف است؛ مجازات داشتن و حمل بیش از 50گرم موادمخدر در این کشور اعدام است. حکایت زندانی ایرانی تنها محدود به مالزی نیست، کشورهای دیگری نیز زندانی ایرانی دارند که جرم بیشتر آنها قاچاق موادمخدر است.

آمار غیررسمی، تعداد این زندانیان را حدود هفت‌هزارنفر اعلام کرده است که به گفته سفیر ایران حدود 222نفر آنها در زندان‌های مالزی به‌سر می‌برند. اما حکایت زندانیان در زندان‌های مالزی از بقیه پیچیده‌تر است؛ آنها به امکانات بهداشتی دسترسی ندارند، هوای شرجی این کشور در جنوب‌شرقی آسیا، بیماری‌های پوستی زیادی برای زندانیان ایجاد کرده و به‌دلیل صدور حکم اعدام برای آنها، مداوای چندانی هم در کار نیست.

«شهرزاد» زندانی محکوم به اعدام به خانواده‌اش گفته است که از مابقی زندانی‌ها که احکام عادی دارند، منفک شده‌ و به انفرادی منتقل شده‌اند اما قرار است پرونده آنها 9ماه دیگر به تجدیدنظر برود. مابقی زندانیان محکوم به اعدام هم شرایط مشابهی دارند؛ انفرادی و شنیدن صداهای کرکننده. خانواده‌های برخی از آنها توانسته‌اند از طریق سفارت رادیویی کوچک یا کتابی برایشان بفرستند اما دارو جزو مواردی است که قابل انتقال به زندان‌های مالزی نیست.

او گفته است که تنها یک وعده غذا دریافت می‌کنند و دسترسی آنها به آب هم جیره‌بندی شده است.

شنیده‌های خبرنگار «شرق» از زندان‌های مالزی حاکی از این است که دوربین تمام‌وقت سلول را زیر نظر دارد و زندانیان حتی قضای حاجت خود را باید مقابل دوربین انجام دهند، بیماری‌های قارچی به‌خصوص در بین خانم‌ها شیوع پیدا کرده و برای پیشگیری از اقدام به خودکشی، آنها به هیچ وسیله بهداشتی دسترسی ندارند.

این حکایت شامل حال زندانیان ایرانی زیادی است که در مالزی محبوس هستند؛ زندانیانی که پرتعدادترین ملیت در بین زندانیان مالزی را تشکیل می‌دهند. اگرچه آنها از فریب‌خوردن در فرودگاه یا پذیرش ساکی خالی یا دل‌دادن به یک فریب دروغین با گریه و ناله در دادگاه کوالالامپور حرف زده‌اند، اما قضات مالزیایی در اجرای حکم بر اساس قانون کشورشان متعهدتر از این هستند که این حرف‌ها را بپذیرند.

خواهر شهرزاد به «شرق» می‌گوید: «مترجمش به من گفته اگر بتوانید برایش وکیل خوب بگیرید، می‌توانید او را آزاد کنید. اما ما نمی‌توانیم برای او وکیل بگیریم. همین الان از بابت پولی که باید به یورو از حساب وزارت‌خارجه برای خواهرم واریز کنیم، فشار اقتصادی زیادی را تحمل می‌کنیم.» شهرزاد ۳۱ساله که حسابدار بوده، به‌همراه دوستش ندا ۲۶ساله که منشی بوده به دلیل حمل حدود هفت‌کیلوگرم متامفتامین، از سه‌سال پیش به اعدام با طناب دار محکوم شده‌اند.

 گفته می‌شود که وزارت‌خارجه برای پیگیری وضعیت زندانیان ایرانی در کشورهای دیگر با مشکل مالی شدید مواجه است. اگرچه در سال‌های گذشته احکام اعدام صادرشده در مالزی به‌دلیل روابط دوجانبه تهران- کوالالامپور از سویی و فشارهای بین‌المللی بر این کشور در انتقاد از صدور حکم اعدام اجرا نشده اما زندانیان زیادی در زندان‌های این کشور در شرایط بد و غیرانسانی نگهداری می‌شوند.

چند هفته گذشته نیز دادگاه عالی «شاه عالم» مالزی دومرد ایرانی را به جرم قاچاق موادمخدر به اعدام و یک زن خانه‌دار را به 16سال زندان محکوم کرد. مرد محکوم به اعدام مدیر یک مدرسه در ایران بوده که سال 2011میلادی به جرم قاچاق موادمخدر در چمدان در فرودگاه کوالالامپور دستگیر شده‌ بود. این زوج روی هم یک‌کیلوو330گرم ماده‌مخدر، متامفتامین، حمل می‌کردند.