چین نخستین کاوشگر ماه را پرتاب کرد

چین اوایل صبح امروز (دوشنبه) برای نخستین بار یک کاوشگر به ماه پرتاب کرد تا آخرین گام را در برنامه فضایی بلندپروازانه خود به عنوان نمادی از افزایش قدرت در جهان برداشته باشد.
 
به گزارش ایرنا، پرتاب این کاوشگر ساعت یک و 30 دقیقه بامداد (به وقت محلی) از مرکز ماهواره ای ˈشی چانگˈ در جنوب غرب چین به طور مستقیم از طریق دوربین مداربسته از شبکه تلویزیونی چین پخش شد.
 
کاوشگر ˈچانگ یی 3ˈ چین قصد فرود بر روی کره ماه را دارد. بر روی این کاوشگر چندین دوربین نصب شده است و از ماموریت های آن عکسبرداری و نمونه برداری از سطح ماه است.
 
آمریکا از این ماموریت فضایی چین ابراز نگرانی کرده است و معتقد است این اقدام چین اختلالاتی در برنامه فضایی آمریکا بوجود خواهد آورد.
 
این نخستین بار است که چین قصد انجام تحقیقات علمی در باره کره ماه دارد. این کاوشگر به وسیله فرود آورنده و کاوش به نام ˈیو توˈ یا خرگوش یشمی مجهز است. در چین ˈیشمˈ از سنگ های بسیار گرانقیمت و با ارزش و از لحاظ فرهنگی مورد توجه چینی ها محسوب می شود.
 
کاوشگر چینی قرار است اواسط ماه دسامبر بر روی کره ماه فرود می آید و به کاوش در سطح آن و منابع طبیعی این کره بپردازد.
 
چین سومین کشور پس از آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی سابق است که به کره ماه کاوشگر می فرستد.
 
نخستین گام های پکن به سمت تسخیر فضا در سال های میانی دهه 50 میلادی برداشته شد. در این رابطه چینی ها بنا بر الزامات سیاسی - امنیتی سال های ابتدایی جنگ سرد توانستند با کمک فنی و مالی روس ها برخی زیر ساخت های فعالیت های ماهواره ای - فضایی را ایجاد کنند.
 
در ابتدای دهه 60 میلادی، کارشناسان فنی اتحاد جماهیر شوروی با توجه به بروز اختلافات عمیق سیاسی بین پکن و مسکو از نخستین طرح 12 ساله هوا - فضا در چین موسوم به پروژه 581 کناره گیری کردند و بدین ترتیب چینی ها مجبور به پیگیری یک برنامه بومی برای افزایش توان فضایی خود شدند.
 
پکن در سال 1961 میلادی (1340 خورشیدی) نخستین موشک خود را به فضا فرستاد. پس از آن 24 سال طول کشید تا چینی ها بتوانند نخستین ماهواره خود با نام ˈدانگ فنگ هونگˈˈرا با موشک های دوربرد در مدار زمین و نام خود را در زمره پنج کشور دارنده فناوری ارسال ماهواره به فضا جای دهند.
 
چین تا سال 2000 میلادی موفق شد بیش از 30 ماهواره از کشورهای آسیایی و اروپایی را در مدار زمین قرار دهد و حتی وضع تحریم های آمریکا بر سر راه انتقال فناوری های فوق پیشرفته فضایی به چین هم نتوانست مانعی جدی پیش روی گسترش فعالیت های هوا - فضایی این کشور ایجاد کند.
 
چین همزمان با پیشرفت در عرصه ارتباطات و فناوری های ماهواره ای، تلاش کرد تا در زمینه برنامه فضایی سرنشین دار یا به عبارتی فرستادن فضانورد به فضا در زمره کشورهای پیشرو قرار گیرد. هر چند این تلاش ها تا سال 1993 و کلید خوردن برنامه ˈشنژوˈ به دلیل مخارج بالا و ضعف فناوری چینی بی نتیجه ماند، اما پکن در نهایت توانست در اواسط اکتبر سال 2003 میلادی نخستین سفینه سرنشین دار خود را با نام ˈشنژو-5ˈ در ماموریتی 21 ساعته به فضا بفرستند.
 
در سال های میانی دهه میلادی گذشته، دستیابی چینی ها به جدیدترین فناوری های پرتاب ماهواره و سفینه های سرنشین دار که در تولید موشک های پیشرفته ˈلانگ مارچ اف2ˈ متبلور شد، زمینه روند رو به رشد و سریع حضور چین در فضا را فراهم ساخت.
 
در این سال ها چینی ها پیشنهاد استفاده متخصصان این کشور از ایستگاه فضایی بین المللی را مطرح کردند که این در خواست با مخالفت شدید واشنگتن مواجه شد.
 
در مقابل، پکن تصمیم گرفت تا خود اقدام به تاسیس یک ایستگاه فضایی مستقل نموده و بدین ترتیب ایستگاه فضایی ˈتیان گونگ1ˈ در اواخر سپتامبر 2011 در مدار زمین قرار گرفت و اما یکی از مهمترین موفقیت های فضایی چین در 18 ژوئن 2012 به ثبت رسید. در این روز سفینه ˈشنژو-9ˈ توانست با موفقیت به ایستگاه فضایی تیان گونگ متصل شده و سه فضانورد چینی را به این ایستگاه برساند. پیش از این، سفینه بدون سرنشین ˈشنژو-8ˈتوانسته بود اتصال موفقیت آمیزی را با تیان گونگ برقرار کند.
 
چینی ها پس از دستیابی به موفقیت های اخیر اعلام کرده اند که قصد دارند یک ایستگاه فضایی 60 تنی متشکل از هفت آزمایشگاه فضایی را تا سال 2020 وارد مدار زمین کنند.
 
به موازات این فعالیت ها، برنامه های کاوش فضایی کارشناسان چینی بر روی ماه که امروز پرتاب شد و سیاره مریخ که از نه سال پیش کلید خورده و به احتمال زیاد چینی ها در سال های آینده خواهند توانست بر اساس برنامه ریزی های خود به موفقیت های شایانی در این عرصه دست یابند.
 
ارزیابی برخی منابع اطلاعاتی آمریکا نشان می دهد که گسترش فعالیت های فضایی چین می تواند تهدیدهای جدی را متوجه برنامه های امنیت ماهواره ای - فضایی آمریکا کرده و موقعیت برتر واشنگتن در این زمینه را به چالش بکشد.