پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : پیمان حسینی، دروازه‌بان نوشهری تیم‌ملی فوتبال ساحلی، یکی از ستون‌های اصلی موفقیت ساحلی‌بازان ایران در سواحل خلیج‌فارس بود. دروازه‌بان لژیونر 30ساله‌ای که چهارسال پیش به فوتبال ساحلی روی آورده. در دوسال اخیر به‌عنوان دروازه‌بان اصلی تیم‌ملی انتخاب شده و حالا با قهرمانی در مسابقات جام بین‌قاره‌ای ساحلی به یکی از چهره‌های شناخته‌شده این روزهای ورزش ایران تبدیل شده است. او سابقه بازی در تیم‌های لیگ‌برتری فوتبال چمنی را نیز دارد.
شما سابقه بازی فوتبال روی چمن در لیگ‌برتر را دارید، چه شد که به فوتبال ساحلی آمدید؟
من سال 84 با تیم شموشک نوشهر در لیگ‌برتر شرکت کردم و بعد از آن در تیم‌های دیگر هم بازی کردم و به‌طور کل دروازه‌بان بدی در فوتبال روی چمن نبودم، اما حدود شش‌سال پیش تیم‌ملی فوتبال ساحلی به نوشهر آمد، در آنجا فرشاد فلاحت‌زاده، سرمربی سابق تیم‌ملی، بازی من را دید و به تیم‌ملی دعوت کرد، آن زمان مقطعی به تیم‌ملی دعوت می‌شدم تا اینکه دوسال پیش از سوی اوکتاویو، سرمربی برزیلی تیم‌ملی و هاشم‌پور، کمک ایشان، فیکس تیم‌ملی شدم.
تفاوت دروازه‌بانی در بازی روی چمن با ساحلی چیست؟
من یک مثال بزنم، چند سال پیش در بازی روی چمن بین شموشک و برق‌شیراز سه توپ گرفتم و بهترین بازیکن زمین شدم؛ اما در فوتبال ساحلی باید 20توپ بگیرم تا بهترین بازیکن شوم. واقعا در فوتبال ساحلی شما نمی‌توانید روی مسیر توپی که به سمت شما می‌آید، حساب کنید، چون هر لحظه امکان دارد که توپ تغییر مسیر دهد، برای همین باید آمادگی بالایی داشته باشید.
در جام کنفدراسیون‌ها فکر می‌کردید، چنین نتایجی به دست آورید؟
هیچ تیم ورزشی‌ای برای باخت و حذف‌شدن به میدان نمی‌رود، ما هم می‌خواستیم بازی‌های خیلی خوبی ارایه دهیم و باتوجه به گروه سختی که در آن قرار داشتیم بتوانیم صعود کنیم. بچه‌ها همه تلاش خود را انجام دادند و توانستیم با سه برد در ضربات پنالتی به‌عنوان تیم اول صعود کنیم، کار مشکلی بود، اما بالاخره انجام دادیم.
در بازی با امارات تیم‌ملی خیلی خوب بازی نکرد، علت چه بود؟
اماراتی‌ها با دست‌بردن در قرعه‌کشی و قراردادن خودشان در گروه آسانتر هر طور بود، می‌خواستند نگذارند، ما اول شویم، برای آنها بهتر بود هر تیمی به غیر از ایران اول شود و خودتان می‌دانید به چه دلیلی دوست نداشتند ما در کنار سواحل خلیج‌فارس اول شویم. برای همین در بازی نیمه‌نهایی با این تیم ما باید حواسمان به خیلی از اتفاقات جمع بود. اول اینکه ما سه بازیکن اصلی خودمان را در این بازی نداشتیم، سرمربی و دکتر تیم هم روی نیمکت نبودند و از طرفی می‌دانستیم در هر برخوردی با بازیکن حریف احتمال خطا و پنالتی وجود دارد. به همین دلیل خیلی مراعات می‌کردیم و فقط می‌خواستیم، پیروز شویم که خدا را شکر با دعای مردم این اتفاق افتاد.
در فینال به نظر می‌رسید، راحت‌تر از بازی‌های قبل بازی می‌کردید؟
بله. در فینال بازی‌ها به‌خاطر اینکه در مرحله مقدماتی روسیه را برده بودیم راحت‌تر بازی کردیم و توانستیم، حتی با این تیم اختلاف دوگل هم داشته باشیم. در کل به نظرم فینال خیلی خوبی بود و همیشه یک قدم از روس‌ها جلو بودیم. در صحنه‌ای هم که پنالتی بر علیه ما گرفته شد، باید بگویم، پنالتی کاملا درست بود و هیچ ایرادی به‌کار داور نبود. زمانی هم که بازیکن حریف می‌خواست پنالتی بزند که یکی از بهترین بازیکنان جهان و آقای‌گل جام‌جهانی بود، من کاملا خونسرد بودم، باتوجه به سابقه سه‌بار پیروزی ما در این دوره از مسابقات در ضربات پنالتی، بازیکن حریف اعتمادبه‌نفس خوبی نداشت و ضربه را بیرون زد. نمی‌خواهم از خودم تعریف کنم، زمان زدن پنالتی کاملا چشم‌درچشم با او شدم و این باعث شد تا خوب نتواند تمرکز کند.
تماشاگران چه استقبالی از شما انجام دادند؟
همان‌طور که می‌دانید، ایرانی‌ها در دوبی زیاد هستند و در طول مسابقات ما را همراهی کردند، در بازی با امارات با اینکه تحت فشار هم بودند و اذیت شدند، اما تا آخرین لحظه تشویق کردند، ما هم سعی کردیم، جواب زحمات آنها را بدهیم. در فینال هم ایرانی‌ها سنگ‌تمام گذاشتند، ما اصلا در طول مسابقات احساس غربت نکردیم.
شما علاوه بر دروازه‌بانی که وظیفه اصلی شما بود، در فاز تهاجمی تیم هم خوب کار می‌کردید؟
مربیان تیم‌ملی از من خواسته بودند در فاز حمله هم شرکت کنم و در شروع مجددها و شوت‌ها کمک تیم در تاکتیک هجومی تیم باشم. این چیزی بود که از من خواسته بودند و من در تمرینات، بارها با دو دروازه‌بان دیگر تیم‌ملی آنها را مرور می‌کنم. البته گلزنی را دوست دارم و ذاتا گلزن هستم. در فینال مسابقات غرب آسیا در مقابل عمان در حالی که 3 بر 2 از حریف عقب بودیم، با شوتم بازی را مساوی کردیم و بعد در ضربات پنالتی به پیروزی رسیدیم. این لطف بزرگ را خداوند شامل حال من کرده و من هم سعی می‌کنم از آن در خدمت تیم‌ملی استفاده کنم.
وضعیت فوتبال ساحلی در ایران از نظر مالی چگونه است؟
در حال حاضر ملی‌پوشان، قراردادشان در تیم‌های لیگی بین پنج تا 30میلیون‌تومان است، این یعنی فاجعه، بازیکنان هیچ آینده‌ای با این قراردادها ندارند، ولی به عشق مردم و کشورشان به میدان می‌روند. 14تیم در لیگ‌برتر از سراسر کشور وجود دارند و این تیم‌ها از همه کشور هستند، پس نشان می‌دهد که فوتبال ساحلی رشد خوبی در کشور دارد، اما از نظر مالی رشد خیلی کمی داشته، از مسوولان می‌خواهم که به فوتبال ساحلی توجه ویژه کنند، چون این افتخاری که فوتبال ساحلی به دست آورده در هیچ رشته‌ای سابقه نداشته و به توجه بیشتر نیاز است. ساحلی‌بازان بی‌ادعاترین ورزشکاران ایران هستند، در ساحل راه‌رفتن سخت است چه برسد به اینکه بخواهی توپ را با هدف به جایی برسانی، ما نیازمند توجه هستیم.
پاداشی از سوی فدراسیون دریافت کردید؟
قول‌هایی داده شده، اما هنوز به عمل نرسیده است.
شما این فصل در یک تیم بلاروسی بازی کردید، اوضاع چطور بود؟
بلاروس در فوتبال ساحلی حرف زیادی برای گفتن ندارد و برای یک تیم باشگاهی این کشور در چند تورنمنت دوستانه شرکت کردم، اما خودم دوست دارم در لیگ ایران به میدان بروم، اگر شهرداری تبریز تیم بدهد، در ایران خواهم بود.
منبع: روزنامه شرق