پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
در هر حمله احتمالی به سوريه، چند سناريوي متفاوت را مي‌توان مورد بررسي قرار داد كه بدون شك در نشست فرماندهان نظامي كشورهاي حامي مخالفان در اردن نيز مورد توجه قرار گرفته است. اين سناريوها را مي‌توان به صورت ذيل برشمرد:
1- ايجاد يك منطقه حائل در طول مرزهاي تركيه و اردن كه در آن مانع از ورود ارتش سوريه شوند. اين منطقه در نهايت به محيط امني براي حملات گروه‌هاي مسلح خواهد شد. بر اين اساس؛ دايره جنگ در سوريه با توجه به حمايت مستقيم از گروه‌هاي مسلح و وضع پيچيده منطقه‌اي به شدت گسترش خواهد يافت.
2- در سناریوی جايگزين اين طرح، يك منطقه پرواز ممنوع ايجاد خواهد شد كه بر اساس آن نيروي هوايي ارتش سوريه اجازه فعاليت در آن را نخواهد داشت. در اين منطقه، گروه‌هاي مسلح مي‌توانند زيرساخت‌هاي خود را براي ادامه جنگ با دولت مركزي تهيه و متمركز كنند. در اين طرح، مخالفان مسلح از آتش نيروي هوايي سوريه در امان خواهند بود و جنگنده‌هاي كشورهاي خارجي نيز مي‌توانند با امنيت در آن پرواز كنند.
3- اما سومين سناريويي كه بيشتر مراكز مطالعاتي بر آن تمركز دارند و آن را محتمل برمي‌شمرند، حمله محدود هوايي به مراكز مهم و راهبردي ارتش سوريه مانند نيروي هوايي، پادگان‌هاي نظامي و در نهايت موشك‌هاي بالستيك و سيستم دفاع ضدهوايي اين كشور است.
نتيجه اوليه چنين اقدامي، تضعيف ارتش سوريه به نفع گروه‌هاي مسلح است كه اين گروه‌ها در سايه آن مي‌توانند پيشروي‌هايي در برخي از مناطق به خصوص در حلب، ادلب و دمشق داشته باشند و فشار بر ارتش و دولت سوريه را سخت كنند تا در هر معامله‌اي كه قرار است در آينده صورت بگيرد، امتيازات بيشتري بدهند. اما نتايج بلندمدت اين طرح غيرقابل پيش بيني است، چرا كه بستگي به ميزان و ابعاد پاسخگويي ارتش سوريه به آن دارد، در صورتي‌كه ارتش اين كشور تصميم گرفته باشد به اين حملات پاسخ دهد و اين حملات هم نتوانند به صورت دقيق و در يك محدوده زماني معين، ارتش سوريه را زمين‌گير كنند شكست راهبردي و غيرقابل جبران براي كشورهاي حمله كننده به شمار خواهد رفت.
مسیرهای احتمالی
حمله به سوریه صورت خواهد گرفت و یا نه، خود یک مساله است اما اینکه این حمله از چه مسیرهایی عملیاتی می شود، روی دیگر سکه است.
به گزارش سرویس بین الملل انتخاب به نقل از العالم، با توجه به سناريوهاي موجود مي‌توان گفت كه غرب، براي حمله حمايتي خود، سه مسير بيشتر ندارند؛
1- استفاده از حريم هوايي تركيه؛ در اين مسير با توجه به حمايت آنكارا از گروه‌هاي مسلح و تروريستي از زمان شروع بحران سوريه، اولين مسير خواهد بود.
2- مرزهاي غربي و استفاده از درياي مديترانه؛ در اين مسير با توجه به حضور ناوهاي آمريكا، انگليس و فرانسه در منطقه و همچنين وجود پايگاه‌هاي هوايي و دريايي اين كشورها در جزيره قبرس، اولويت بيشتري خواهد داشت.
3- استفاده از حريم هوايي اردن؛ اين مسير با توجه به فشارهاي آمريكا و عربستان بر اردن، مي‌تواند در دستور كار قرار بگيرد، اما به دلايل متعددي مانند نفوذ سازمان اطلاعات سوريه در اردن و همچنين نزديكي امان، پايتخت اين كشور به مرزهاي سوريه كه مي‌تواند مورد هدف موشك‌هاي كوتاه برد سوريه قرار بگيرد، دولت اين كشور اعلام كرد كه در هيچ جنگي عليه سوريه مشاركت نخواهد كرد. البته مشخص نيست كه اين عدم مشاركت با اجازه دادن به نيروي هوايي كشورهاي متخاصم براي هدف قرار دادن سوريه تا چه اندازه، قابل توجيه است.
در مورد شيوه‌هاي حمله نيز بايد گفت با توجه به تجربه و مدل‌هاي متعددي كه آمريكا و متحدان اين كشور در طول دو دهه گذشته در جنگ عليه ديگر كشورها داشته‌اند، آنها از شليك موشك‌هاي كروز به صورت انبوه و همچنين استفاده از بمب‌افكن‌هاي با ارتفاع پروازي بالا براي حمله استفاده خواهند كرد. نكته ديگر مورد توجه در مورد شيوه حمله بايد به مراكزي كه قرار است، مورد هدف قرار بگيرد اشاره كرد.