چرا وزارت ارشاد سفر ۱۲۰ نفر را به لبنان پنهان کرد؟

الف نوشت:

معمولا واکنش منفي عمومي نسبت به سفرهاي خارجي با هزينه بيت المال وجود دارد و ازسويي در بسياري از وزارتخانه ها و نهادهاي عمومي، سفرهاي خارجي با بهترين پروازها، اقامت در بهترين هتل ها و حق ماموريت هاي ارزي، يکي از بخش هاي جذاب بوده که گاه بر سر تصاحب و تملک آنها، رقابت ها و بعضاً درگيري هاي درون سازماني هم به وجود مي آيد.

از سوي ديگر، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي در دولت دهم، وزارتخانه اي بوده که به دو چيز مشهور شده است؛ يکي اين که وزير آن کثيرالسفر بوده و معمولا سفرهاي داخلي و خارجي زيادي را در برنامه کاري خود داشته و همچنين کوچک ترين حضورها و فعاليت هاي اين وزارتخانه، علاوه بر پايگاه هاي اطلاع رساني اين مجموعه، با پيگيري هاي مصرانه مجموعه روابط عمومي آن، در خبرگزاري ها و روزنامه هاي مختلف انعکاس يافته است.
حال وقتي که از يکي از سفرهاي چند روزه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي با حضور ده ها نفر به يک کشور خارجي، حتي يک خبر هم منتشر نمي شود، اين همه تناقض، اين تأمل را به وجود مي آورد که علت اين پنهان کاري چيست؟

واقعيت اين است که يک گروه ۱۲۰ نفره (بر طبق روايت هاي شفاهي از منابع مطلع، به احتمال زياد اين تعداد، بيش از اينها بوده است و ما احتياط آميزترين تعداد را آورديم. ۱۴۰ نفر و دويست نفر هم شنيده‌ايم) متشکل از هنرمندان، شاعران و جمعی از مدیران فرهنگی به کشور لبنان و شهر بيروت در هفته اول خردادماه سفر كردند. در این سفر تفریحی که سعي شد با برگزاري نشست هاي ارايه گزارش فعاليت ها به آن وجهه فرهنگی نيز داده شود، گروهی از هنرمندان سینما و تلویزیون، تئاتر، موسيقي و هنرهاي تجسمي را جمعی از مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سایر مراکز و نهادهای فرهنگی مانند کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و ستاد جشنواره‌های فجر همراهی می ‌کردند.

همچنین در این سفر، تعدادی از برگزیدگان جشنواره‌ شعر فجر نيز حضور داشتند که معمولا یک سفر خارجی جزو جایزه‌ آنهاست. البته تعداد اين شاعران برگزيده اندک بوده و جمعی از دیگر شاعران و برخی از دست‌اندرکاران این جشنواره حضور داشتند.

این درحالی است که برخی از برگزیدگان جشنواره‌ شعر فجر دوره‌ اخیر از این سفر انصراف دادند. البته گفته مي شود برخي از آنها، معادل ريالي هزينه سفر را دريافت کردند و همچنین برخی از مدیران اجرایی جشنواره شعر فجر ازجمله مدير روابط عمومي آن نيز بي اطلاع از اين سفر قرار گرفته و در آن غایب بودند. از سرشناس ترين فعالان سينمايي حاضر در اين سفر نيز به الهام حمیدی – بازیگر - و علی غفاری – کارگردان فیلم «استرداد» - مي توان اشاره کرد.

حال با اين واقعيت ها، چند پرسش در راه کشف حقيقت به وجود مي آيد:
۱- اين که وقتي قرار مي شود گروهي از شاعران و هنرمندان کشور به سفري رسمي اعزام شوند، معيار انتخاب افراد چيست و منتخبان داراي چه ويژگي هاي مشخصي بوده اند که آن ها را از ديگران متمايز کرده است؟ يا حتي اين سؤال که چگونه مي شود يک فعال تئاتر همواره در سفرهاي شاعران به کشورهاي مختلف چون هندوستان، تاجيکستان، ترکيه و لبنان ازسوي نهادهاي رسمي کشور- به عنوان شاعر - حضور مي يابد؟ يا برخي از افراد حاضر در جمع شاعران يادشده، به واسطه کدام کتاب يا شعر منتشر شده در مجلات، به واسطه کدام فعاليت شعري در دست کم يک سال گذشته در فهرست مدعوان اين سفر قرار گرفته اند؟

۲- چه دليلي موجب مي شود مسؤولان وزارت ارشاد تصميم مي گيرند چنين سفري را با اين حجم، به هيچ وجه اطلاع رساني نکنند؟ اين سفر با خرج کدام نهاد انجام شده و پنهان نگاه داشته شدن آن در پايان دوران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي دولت دهم، با مشکلات بودجه اي آن و تعطيل شدن بسياري از فعاليت هاي فرهنگي هنري کشور چه ارتباطي دارد؟ فقط دلار اعطا شده به حاضران در سفر به عنوان پول توجيبي، حدود ۸۵ ميليون تومان به نرخ ارز آزاد، هزينه دربر داشته است. پس اين سفر اگر داراي دستاوردهايي براي کشور بوده و اين حجم از همسفران هم براي نيل به آن دستاوردها دعوت شده بودند، چگونه مي شود که هيچ اطلاع رساني درباره اين دستاوردها صورت نمي گيرد تا ديگران هم نسبت به دستاوردهاي سفري با هزينه اي حداقل دو ميلياردي توجيه شوند؟