پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
رویترز نوشت: وزیر خارجه المانی خطاب به روحانی گفته است که لطفا به برلین سفر کنید.
به گزارش «انتخاب»، فرانک والتر اشتاین مایر روز چهارشنبه گفت که او به رئیس جمهور ایران گفته است که از سفر او به آلمان در دور بعدی سفرهایش به اروپا استقبال می کند.
وی افزود: به رئیس جمهور روحانی تاکید کرده ام که المان را به عنوان یکی از مقاصد خود در سفر بعدی به اروپا در ذهن داشته باشید.
وزیر خارجه آلمان که شب گذشته وارد تهران شد با مقامات ارشد ایران از جمله رئیس جمهور، رئیس مجلس و وزیر خارجه دیدار کرد.
وی با اشاره به دو دیدارش از تهران طی یک دوره سه ماهه، از آن به عنوان نشانه ای از علاقه مندی برلین به توسعه همه جانبه روابطش با تهران نام برد و گفت: روابط دو کشور طی این دوره زمانی با یک جهش مواجه بوده و عمده شرکتهای بزرگ آلمانی مایل به حضور در بازار ایران برای سرمایه گذاری و همکاری های مشترک هستند.
اینطور که گفته یعنی اومدی یه سری هم به ما بزن!!
رييس فلان ادراه جيبوتی يا کومور به احمدی نژاد: پاشو بيا کشور ما برامون مجلس بساز.
المان کجا و کومور کجا.
راستی می دونستيد ما و المانيها خيلی به هم نزديکيم؟
جمله رو داشتين: لطفا به آلمان سفر کنید!!!!
آلمانها آدمهاي خوبين خيلي بهتر نسبت به فرانسوي ها و انگليسي ها.
بگذاشت ز سر، سیاه‌کاری
وز نفحه‌ی روح‌بخشِ اسحار
رفت از سرِ خفتگان، خماری
بگشود گره ز زلفِ زرتار
محبوبه‌ی نیلگونْ عماری
یزدان به‌کمال شد پدیدار
و اهریمنِ زشت‌خو، حصاری
یادآر ز شمعِ مرده! یادآر!
ای مونسِ یوسف اندر این بند!
تعبیرْ عیان چو شد تو را خواب،
دلْ پُر ز شعف، لب از شکرخند
محسودْ عدو، به‌کامْ اصحاب
رفتی برِ یار و خویش و پیوند
آزادتر از نسیم و مه‌تاب
زان کو همه‌شام با تو یک‌چند
در آرزوی وصالْ احباب
اختربه‌سحر‌شمُرده یادآر!
چون باغ شود دوباره خرّم
ای بلبلِ مستمندِ مسکین!
وز سنبل و سوری و سپرغم
آفاق، نگارخانه‌ی چین
گلْ سرخ و به‌رخ، عرق ز شبنم
تو داده ز کف زمامِ تمکین،
زان نوگلِ پیش‌رس که در غم
نا‌داده به‌نار شوقِ تسکین،
از‌سردیِ‌دی‌فسُرده یادآر!
ای هم‌رهِ تیهِ پورِعمران
بگذشت چو این سنینِ معدود،
وآن شاهدِ نغزِ بزمِ عرفان
بنمود چو وعدِ خویشْ مشهود،
وز مذبحِ زر چو شد به کیوان،
هر صبح شمیمِ عنبر و عود،
زان کو به گناه قومِ نادان،
در حسرتِ روی ارضِ موعود
بر‌بادیه‌جان‌سپرده یادآر!
چون گشت ز نو زمانه، آباد
ای کودکِ دوره‌ی طلایی
وز طاعتِ بندگان خود شاد
بگرفت ز سر، خدا خدایی!
نه رسمِ ارم، نه اسمِ شدّاد
گل بست زبانِ ژاژ‌خایی
زان کس که ز نوکِ تیغِ جلاد
مأخوذ به جرمِ حق‌ستایی
تسنیمِ وصالْ خورده، یادآر!