پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : در سطح بين‌المللي، سن قانوني ورود به بازار کار سن 15 سالگي و بيشتر و سن بازنشستگي نيز 65 سالگي است، بنابراين در مطالعه‌هاي جمعيتي، سنين 15 تا 65 سالگي به عنوان سنين فعاليت در نظر گرفته مي‌شود و بسياري از شاخص‌هاي مربوط به نيروي کار در اين محدوده سني بررسي و محاسبه مي‌شود.
به گزارش ايسنا، در تعريف جمعيت فعال آمده است «جمعيت فعال گروهي از جمعيت را در بر مي‌گيرد که در سنين فعاليت و کار قرار دارند و مي‌توانند به توليد کالا و خدمات اقتصادي و اجتماعي بپردازند.»
نسبت جمعيت 15 تا 64 ساله ايران در دهه 1385-1375 افزايش يافته است. از جمله دلايل افزايش جمعيت در اين گروه سني، افزايش جمعيت مواليد در دهه 1355-1365 است كه با ورود اين جمعيت به بازار کار، حجم جمعيت واقع در سنين كار و فعاليت را در سال‌هاي اخير افزايش داده است.
از جمله ويژگي‌هاي مربوط به جمعيت ايران، افزايش جمعيت بالقوه فعال است و درصورت بهره‌برداري مناسب و بهينه از اين ظرفيت مي‌توان به سرعت توسعه اقتصادي كشور افزود. اهميت اين موضوع درحدي است که برخي از صاحبنظران علوم اجتماعي سال‌هايي را که برخي از کشورها با حجم زيادي از جمعيت واقع در سن فعاليت روبرو مي شوند به عنوان «پنجره فرصت‌ها» ناميده اند. در اين زمان مي‌توان با برنامه‌ريزي مناسب و استفاده ي بهينه از نيروي انساني موجود به سوي توسعه و شکوفايي اقتصادي گام برداشت.
در مطالعه‌هاي جمعيت‌شناختي، سالمندي جمعيت به اين معناست كه نسبت افراد سالخورده به كل جمعيت، در حال افزايش باشد. به عبارت دقيق‌تر، جمعيت رو به سوي سالمندي، جمعيتي است كه بين 7 تا 14 درصد آن جمعيت را گروه‌هاي سني 64 ساله و بيشتر تشكيل دهند. اين نسبت در جامعه سالمند بين 14 تا 20 درصد و در جامعه سالخورده 20 درصد و بيشتر است.
هرگاه ميزان مرگ‌و مير به حداقل خود برسد و ميزان مواليد هم كاهش يابد، جمعيت سالمندان افزايش مي‌يابد.
تغييرهاي سهم جمعيت گروه سني 65 ساله و بيشتر نيز از اهميت ويژه‌اي در ساختار جمعيتي برخوردار است، اما سرعت تغييرهاي سهم جمعيت سالمند در جامعه روستايي بيشتر از جامعه شهري كشور است.
به نظر مي‌رسد افزايش تعداد جمعيت سالمند ناشي از افزايش سهم گروه سني کمتر از 65 سال باشد. همگام با افزايش سطح بهداشت عمومي و تغييرهاي اساسي در نگرش و سبك زندگي افراد، ميزان مواليد كاهش يافته و در مقابل شاخص اميد به زندگي در بدو تولد براي هر دو جنس افزايش يافته و اين موضوع باعث شده تا در دهه‌هاي اخير نسبت جمعيت 65 ساله و بيشتر افزايش يابد.
در سال 1385، از نظر استاني سالخورده‌ترين جمعيت مربوط به استان‌هاي گيلان (3/7)، خراسان جنوبي(7)، آذربايجان شرقي (32/6)، سمنان و مازندران و زنجان (هر کدام 6) و در مقابل، استان‌هاي هرمزگان (8/2)، سيستان و بلوچستان (3)، خوزستان (8/3)، بوشهر(1/4) و کهگيلويه و بويراحمد (3/4) کمترين جمعيت سالمند را داشته‌اند.
بررسي‌هاي انجام شده نشان مي‌دهد که جمعيت سالمند کشور در دهه اخير افزايش مي‌يابد و سپس با يک کاهش جزيي تا سال 1395 ثابت مي‌ماند و دوباره از سال 1400 به بعد افزايش خواهد يافت به گونه‌اي که در سال 1405 با کشوري سالمند روبه رو خواهيم شد.
